Glorie zij aan Jesus Christus!
🌞

Ik zal veel schrijven over de Evangelielezingen, omdat ze een belangrijk onderdeel zijn voor het begrijpen van de denkfout van de ‘Russische wereld’, en in het algemeen zeer waardevolle en belangrijke teksten voor het begrijpen van de processen van verspreiding van het Christelijk geloof, de ontwikkeling van gemeenschappen, samenlevingen, beschavingen, culturen en alles wat daarmee te maken heeft.

(Romeinen XVI, 1-16) De apostel Paulus noemt veel medewerkers bij naam, van wie de meesten heiligen zijn. Sommige identiteiten zijn misschien moeilijk te achterhalen en er zijn verschillende versies.

Romeinen XVI, 1, 9 - ‘ἡμῶν’ - ‘emon’ - ‘ons’ (onze).

Romeinen XVI, 3 - ‘Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν’ - ‘Priskan kai Akylan’ - ‘Priscilla en Aquila’.

Romeinen XVI, 4 - ‘ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν’ - ‘ekklesiai ton ethnon’ - ‘Kerken uit de heidenen’. Dit verwijst naar de kerken in verschillende plaatsen waarvan de leden voormalige heidenen zijn, geen Joden. De brede activiteit van dit Christelijke heiligenechtpaar wordt weerspiegeld in de volgende woorden.

Romeinen XVI, 5 - ‘ἀπαρχὴ τῆς Ἀσίας εἰς Χριστόν’ - ‘aparkhe tes Asias eis CHriston’ - ‘de eerstelingsvruchten van Azië voor Christus (in Christus)’. Het voorzetsel ‘eis’ benadrukt Epenetus’ vernieuwing in Christus Jezus, of omwille van wie hij de eerstelingsvrucht wordt genoemd.

Romeinen XVI, 6 - ‘εἰς ὑμᾶς’ - ‘eis ymas’ - ‘voor (in; onder) u’. Sommigen geloven dat dit Maria Magdalena is, mijn geliefde heilige vrouw.

Romeinen XVI, 7, 9, 10 - ‘ἐν Χριστῷ’ - ‘en CHristo’ - ‘in Christus’. Dit is de enige vertaling die hier wordt gebruikt. ‘τοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου’ - ‘tous ek ton Aristoboulou’ - ‘die van Aristoboulou’ (‘van hem afstammen’, ofwel zijn huishouden of persoonlijk door hem bekeerd zijn).

Romeinen XVI, 8, 11-13 - ‘ἐν κυρίῳ’ - ‘en Kyrio’ - ‘in de Heer’. Synoniem voor het vorige, ‘in Christus’. ‘τοὺς ἐκ τῶν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ’ - ‘tous ek ton Narkissou tous ontas en Kyrio’ - ‘degenen van Narkissus, zij die in de Heer zijn’. Waarschijnlijk waren niet alle van hun Christenen, vandaar Paulus’ verduidelijking.

Romeinen XVI, 16 - ‘ἐν φιλήματι ἁγίῳ’ - ‘en philemati agio’ - ‘met een heilige kus; in een heilige kus’. De eerste variant wordt meestal gebruikt, maar de aanwezigheid van de tweede benadrukt alleen maar dat het doel van de kus het begroeten is (‘begroeten met een kus’).

Voor meer informatie over de lezing van de Apostel, zie de volgende link in het Engels:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/06072023.html

(Matteüs XIII, 3-9) Matteüs XIII, 4 - ‘ἐν τῷ σπείρειν’ - ‘en to speirein’ - ‘zoals hij zaaide’ (in het proces van zaaien, tijdens het zaaien). ‘παρὰ τὴν ὁδόν’ - ‘para ten odon’ - ‘langs de weg’. ‘para’ met de accusatief.

De gelijkenis zelf wordt dan direct uitgelegd door de Zaligmaker, maar dit betekent niet dat Zijn uitleg geen diepe studie, kennis vereist en dat er geen extra betekenissen zijn die door de wil van God in deze gelijkenis zitten.

Laten we dieper kijken.

Citatie van de vertaling van de Engelse versie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/15102023.html

Er is een bekende gelijkenis van de zaaier met uitleg van Jezus zelf. Ik zal hier zeggen dat Lucas’ versie van de gelijkenis enigszins ingekort is, maar het is duidelijk dat hij deze gelijkenis opvat als een beschrijving van het proces van rijpen en vrucht dragen. Niet iedereen slaagt erin dit proces tot het einde toe te volbrengen, hoewel iedereen erin is opgenomen, althans tot op zekere hoogte, en iedereen is geroepen tot deze rijping in de Heer. De beschrijving laat zien welke gemeenschappelijke obstakels mogelijk zijn voor de succesvolle voltooiing en het dragen van veel vrucht. Dit begrip wordt in het bijzonder aangegeven door de woorden van Lucas VIII, 14-15, waar de woorden ‘τελεσφορουσιν’ - ‘telesphorousin’ - ‘niet tot wasdom komen’, ‘υπομονη’ - ‘ypomone’ - ‘geduldig volhouden, wat tijd vereist, volharding’.

In het algemeen lijken de gelijkenis en de uitleg ervan erg op soortgelijke passages in Matteüs (Matteüs XIII, 1-23) en Marcus (Marcus IV, 1-20).

Citatie van de vertaling van de Engelse versie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/10072023.html

Mattheüs XIII, 13 - letterlijk: ‘Want ze zien met het zien niet en horen met hun horen niet, en begrijpen niet’.

Mattheüs XIII, 14 - letterlijk, ongeveer het volgende: ‘Horen zullen jullie horen, maar niet begrijpen, en zien zullen jullie zien, maar niet helder en duidelijk onderscheiden’.

Mattheüs XIII, 15 luidt letterlijk ongeveer als volgt: ‘Zij hoorden met moeite en sloten hun ogen, zodat (als) zij tenminste eens met hun ogen zouden zien en met hun oren zouden horen en in hun hart zouden begrijpen en zich zouden bekeren, - en Ik zal hen genezen’. Het is belangrijk dat de Heer over Zichzelf spreekt in de toekomende tijd - dit geeft niet alleen hoop aan hen die al bekeerd zijn, maar ook aan hen die er naar op weg zijn.

We kunnen zeggen dat Christus wil dat iedereen het begrijpt, ziet, weet, leert, zich bekeert, en Hij geneest mensen, maar mensen begrijpen het niet, zien het niet en horen het niet. Daarom is voor Christus alles duidelijk en openbaart Hij het aan mensen, maar voor mensen is alles tot op zekere hoogte een gelijkenis, over alles moet worden nagedacht en alles moet worden begrepen.

Christus zegt verder dat Zijn toehoorders al het geluk hebben Hem te zien en te horen.

Dan legt Hij de gelijkenis uit in zijn directe en rechtstreekse betekenis en bedoeling (wat andere betekenissen niet uitsluit).

Citatie van de vertaling van de Engelse versie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/Motivation.html

Als een zaadje ontkiemt, dan brengt het veel vruchten voort en vermenigvuldigt het zich minstens 30 keer, of zelfs 100 keer. Als iemand bijvoorbeeld iets leert wat noodzakelijk, ‘goed en vitaal’ is (wat bijdraagt aan een goed, welvarend en vervullend leven), dan kost het een beetje tijd om bijvoorbeeld goede wetenschap te horen… van een paar seconden tot misschien een uur of twee. De tijdsmaat is nogal arbitrair, maar het klopt wel ongeveer. Maar als de persoon het goed waarneemt en het dan een deel van zijn of haar leven maakt, dan zal het talloze vruchten afwerpen in het leven. De persoon kan zelfs zijn of haar hele leven, dat kan oplopen tot 100 jaar of meer, d.w.z. 876600 uur (als je er een derde van wegneemt om te slapen, dan blijven er ongeveer 584400 uur over). Als de waarschijnlijkheid dat de persoon wat hij of zij heeft geleerd binnen het volgende uur zal gebruiken minstens 2/584400 is, wat ongeveer gelijk is aan 3,4223*10^(-6), oftewel iets meer dan drie miljoenste, dan waren de twee bestede uren het meer dan waard. Om gemotiveerd te zijn om te studeren… hoef je het je alleen maar te realiseren, misschien zelfs helder voor te stellen.

De zaaier in de gelijkenis gooit het graan, en het valt op verschillende grond, en dienovereenkomstig, afhankelijk van waar het valt, zo gebeurt het ermee. Alleen het deel dat op goede grond valt, draagt vermenigvuldigde vruchten - 30, 60 en 100 keer. Christus Zelf legt de betekenis van deze gelijkenis uit. Maar het moet worden opgemerkt dat de vrucht niet wordt gedragen door al het graan dat viel, maar door het graan dat op goede grond viel, dat vermenigvuldigde vruchten draagt. Zo vindt het werk van predikers, mensen die anderen tot Christus proberen te brengen, niet altijd weerklank, draagt het niet altijd goede vruchten, soms zelfs helemaal geen. Maar waar het wel een reactie vindt, waar het ontvangen wordt, draagt het goede vruchten. Deze vruchten wegen veel zwaarder dan het werk dat in die richting is gedaan. Dat is de reden waarom het Christendom zich verspreidt, waarom het zo succesvol is geweest gedurende vele eeuwen en zelfs gedurende bijna twee millennia. Zij die vrucht dragen dekken de kosten en de samenleving ontwikkelt zich.

Hier moeten we ook een ander principe noemen: elke beschaving, elke samenleving ontwikkelt zich in de mate waarin ze in overeenstemming met de geboden van het Evangelie leeft: als mensen ze vervullen, zullen ze bloeien, als ze ze overtreden, zullen ze achteruitgaan - en daarom is er geen samenleving, geen beschaving in de menselijke geschiedenis die de geboden van het Evangelie volledig zou vervullen en in volledige overeenstemming ermee zou leven. Aan de andere kant suggereert dit dat er een principe van resonantie is: als ze die geboden kunnen vervullen, laat ze dat dan doen, en het zal resoneren, en het zal vermenigvuldigde vruchten dragen, het zal bijdragen aan hun ontwikkeling en welvaart.

De ‘Russische wereld’ vergeet fundamenteel dat andere culturen, in het bijzonder de West-Europese, hun eigen resonerende Evangeliegeboden hebben - geboden die voor hen gemakkelijker te vervullen zijn vanwege hun organisatie, ervaring, ontwikkelingsniveau, inclusief de bescherming van mensenrechten, de uitbreiding van de vrijheden van mensen, de ontwikkeling van onderwijs. En dit is waar ze aanzienlijke vooruitgang boeken, waar deze beschavingen en culturen zich ontwikkelen, groeien en bloeien - dit is bekend bij de Russen zelf.

Maar wat doen de leiders van het concept ‘Russische wereld’? Ze kijken niet naar God om voor iedereen te zorgen, maar kijken naar slechte dingen.

En met betrekking tot de goede dingen, zoals uitgestrekte gebieden, economische ontwikkeling, enzovoort, tonen ze afgunst.

Citatie van de vertaling van de Engelse versie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/03062023.html

Johannes XXI, 15-25 - Met betrekking tot de woorden van Jezus: “Wat gaat jou dat aan?”, had Petrus, als emotioneel persoon, een overstromingsweg nodig voor zijn gevoelens zodat hij niet overweldigd zou worden. We kunnen ook zeggen dat emotionele liefde voor God meer gehoorzaamheid en aandacht voor God vereist, en dat er soms meer terughoudendheid nodig is in relatie tot mensen.

Dezelfde woorden leren ons ook om niet te verlangen naar wat onze naaste heeft. Ik heb ooit wat over geschreven en het kan op verschillende manieren begrepen worden. Ik zou zeggen dat Jezus’ manier om met mogelijke afgunst om te gaan gebaseerd is op twee belangrijke punten: ‘jij’ en ‘dat’ (‘het’). Hij zegt dat er geen verband is tussen ‘jij’ en ‘het’ (‘Wat?’ benadrukt deze afwezigheid). Met andere woorden, om niet afgunstig te zijn, moet je dit gebrek aan verbinding ten diepste begrijpen en accepteren.

Het is de moeite waard om te zeggen dat de vraag ‘wat?’ ook een positieve betekenis kan hebben - naast het ontkennen van afgunst, kan het ons in staat stellen om de verbinding, de gemeenschappelijkheid te zien en deze verder te ontwikkelen in een goede zin, in ware geboden liefde.

Het Evangelie waarschuwt ook voor misverstanden.

Het eindigt met het idee van de diepte en de onuitputtelijkheid van het verlossingswerk dat Jezus Christus heeft volbracht. Het weerlegt ook het idee dat de theologie al volledig geschapen is. Zoals we uit de woorden van het evangelie kunnen opmaken, is dit idee nooit juist. De Heer is echt rijk en gul in Zijn barmhartigheden en genade.

Citatie van de vertaling van Engelse versie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/27022023.html

Maar om een bekend argument over de Schrift te parafraseren en enigszins te herinterpreteren: als we alles volledig zouden begrijpen, waar zou er dan nog reserve zijn om het begrip te verdiepen? En als we bijna niets begrepen, wie zou er dan meer willen begrijpen? En juist ons verstand heeft een bron van inspiratie nodig. Daarom inspireerde God Mozes om zo te schrijven dat de tekst altijd zowel duidelijk als mysterieus was.

Iemand zal zeggen: Elke tekst blijft dus tot op zekere hoogte mysterieus, maar ook tot op zekere hoogte begrijpelijk, en inderdaad, maar de Schrift is niet alleen geschreven voor tijdgenoten, maar voor alle generaties, waarvan er eigenlijk al vele waren en er wellicht nog vele in het verschiet liggen.

Paulus’ beeld van de Kerk en haar leden komt in gedachten (zie bijvoorbeeld 1 Korintiërs XII). Alleen in plaats van de Kerk en de mensen kan er een boek Genesis zijn en manieren om het te begrijpen. Het spreekt immers niet alleen het verstand aan en is holistisch, wat niet gereduceerd wordt tot de som of een simpele verzameling van zijn componenten, maar organische verbindingen heeft en groeit.

Opnieuw verwijzend naar de weerklank van de geboden van het Evangelie, merk ik op dat veel mensen bezorgd zijn dat het geloof in God over het algemeen afneemt. Maar dit is een ijdele zorg.

Voor meer informatie over waarom dit geen zin heeft om bezorgd te zijn, zie de volgende links in het Engels:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/Proof.html
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/On-cognition.html

Religieuze leiders van het ‘Russische wereld’-concept proberen de ‘beschaving’ met wapengeweld te verspreiden en verbeelden zich dat ze zo het geloof kunnen verspreiden. Maar het Evangelie biedt een heel andere manier om het geloof te verspreiden, zoals het bovenstaande commentaar illustreert.

Glorie zij U, onze God, glorie zij U!