Belangrijke gedachten die bij mij zijn opgekomen na het lezen van interessante overpeinzingen (in vertaling) via de link:
https://credo.pro/2025/09/387161
Dat God iets toewijst, staat niet in tegenspraak met de menselijke vrijheid. In het bijzonder staat het bestaan van bepaalde omstandigheden niet haaks op de menselijke vrijheid. Elke omstandigheid bevat in feite iets dat vaak niet louter afhangt van menselijke vrijheid — van ons of van iemand anders. Zelfs als deze omstandigheden meestal door menselijke handelingen worden bepaald, gebruiken mensen toch de aanwezige omgeving en andere omstandigheden die niet rechtstreeks van hen afhangen: het ontwikkelingsniveau enzovoort. Er is dus altijd iets onafhankelijk van hun vrijheid, en toch handelen mensen vrijelijk. Dat beperkt hun vrijheid nieta. Zie ook:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/nl/dialoog.html
Wat God betreft, kan men meer zeggen: God kan handelen zoals Hij wil, en daarin is Hij volkomen vrij. Maar de mens, die op Hem lijkt, kan weliswaar niet altijd en onmiddellijk handelen zoals hij wil, maar hij kan wel vrij handelen. Dat is, ten eerste.
Ten tweede, laten we kijken naar Adam en Eva. Toen de Heer Eva schiep uit de rib van Adam (of uit zijn zijde, als men het zo vertaalt), is er ook een verwijzing naar de Heilige Geest. In de Griekse uitdrukking «παρὰ τοῦ πατρός» (Johannes XV, 26) gaat het ongeveer om “van den Vader”, wat mogelijk wijst op Eva (Genesis I, 26-30, II, 18-25).
Maar keren we terug naar Adam en Eva zelf. De Heer schept Eva, de vrouw, volgens Zijn plan, en brengt haar daarna tot Adam. Het zijn niet Adam of Eva die uit zichzelf tot elkaar komen, maar de Heer die Eva tot Adam brengt. Dan zegt Adam: “Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is” (Genesis II, 21–24). Zo erkent Adam dit, en men kan denken dat juist dit moment het sluiten van het huwelijk was. God zegende het menselijk huwelijk, maar tegelijkertijd zien we de synergie van God en de mens. We zien ook dat God alles begint, en dat God het is die mensen in het Huwelijk verenigt, zoals Christus zegt: “Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet” (Mattheüs XIX, 5–6). Want God bracht Eva tot Adam, nadat Hij haar voor hem had geschapen — dat was Gods begin. En Adam erkende dit van zijn kant, besefte het en sprak zijn woorden uit.
Zo zien we de synergie. En ik denk dat het in het leven van mensen op dezelfde manier gaat. Want de Heer zegt: “Wie dit kan aanvaarden, laat die het aanvaarden”, wanneer Hij over het huwelijk spreekt. Hiermee wordt bedoeld dat voor velen, of althans voor sommigen, God “hun eigen persoon” kan voorzien en bestemmen — zoals het was met Adam en Eva, of met andere echtparen (laten we bijvoorbeeld het verhaal uit het Boek Tobit in herinnering brengen), of zoals in het leven van de Moeder Gods. Er zijn veel voorbeelden.
Vooreerst gebeurt dit wanneer het nodig is, niet alleen voor die mensen zelf, maar ook voor anderen — of voor de geschiedenis van de wereld, de Kerk, het heil van de mensheid. Maar het is mogelijk dat God niet altijd iemands partner van tevoren bepaalt en zo meer vrijheid in de keuze laat. Niettemin vindt in elk geval samenwerking plaats tussen God en de mens. Want het is God die verbindt, niet de mens.
In het huwelijk heeft God natuurlijk verbonden, en daarom hebben de woorden van Christus diepe betekenis. En zij hebben nog meer betekenis wanneer Hij spreekt over overspel. Naar mijn mening vergeet hier priester meneer Michael Rennier iets. Zie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/12062025.html
Ook de lezingen van vandaag uit de Apostel ter ere van de heilige Godsouders Joachim en Anna (Galaten IV, 22-31), waarin gesproken wordt over de twee zonen van Abraham en ook over de twee Verbonden, hebben hier rechtstreeks betrekking op — als God iemand aan iemand heeft toegewezen, is dit van belang voor het heil van velen; en als Hij meer vrijheid heeft gegeven, dan heeft Hij die persoon niet aan zijn lot overgelaten, zonder zorg en voorzienigheid.