Voor meer informatie over de lezing van de
Bijbelse Apostel, zie de link:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/08062023.html
Omdat een significant deel van mijn werken gewijd
is aan de studie van het onderwerp, heb ik besloten om de belangrijkste
hier nu te verzamelen, zodat ze samen gepresenteerd kunnen worden, zodat
het hele schilderij gezien kan worden. Daarom zal er veel commentaar
zijn.
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/08062023.html
Matteüs V, 28 — ‘εμοιχευσεν’ - ‘emoicheusen’ - ‘heeft al overspel gedaan’ — verleden tijd (aorist) van ‘μοιχευω’ - ‘moicheuo’ - ‘overspel doen’. De aorist geeft een actie in het verleden aan die geen direct verband heeft met het nu, vaak een voltooide en vaak eenmalige actie in het verleden (hoewel niet altijd, vaak met enige onzekerheid over deze aspecten).
Letterlijke vertaling: Iedereen die (nu) naar een vrouw kijkt om
(voor, met het doel van) voor haar te begeren (eerder een voltooide
actie dan alleen begeren, in de infinitief, kan ook gewoon de algemene
actie betekenen van het verlangen naar een vrouw in de seksuele zin
zonder specificatie) heeft al overspel (een voltooide actie in het
verleden) gedaan in zijn hart.
Het moet gezegd worden dat deze woorden over het hart in betekenis
vergelijkbaar zijn met de uitwijzing van de wisselaars uit de tempel,
waarin de Heer Jezus Christus zei: Mijn huis zal een huis des gebeds
genaamd worden; maar gij hebt dat tot een moordenaarskuil
(Matteüs XXI,
12-17). Dat wil zeggen, net als het gebedshuis, de moordenaarskuil,
wordt het hart ofwel een huis (ruimte en tijd, in het algemeen -
omstandigheden) van trouw of een kuil (plaats en tijd, in het algemeen -
omstandigheden) van overspel, verraad. Dit wordt aangegeven door het
gebruik van het voorzetsel ‘εν’ (in).
Vervolgens wordt er gesproken over verzoekingen en de strijd ertegen (overwinning erover).
Hier citeer ik verder over verzoeking uit het werk ‘Overspel. De
volledige versie’ in het Oekraïens (zie:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/uk/%D0%9F%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%BB%D1%8E%D0%B1-%D0%BF%D0%BE%D0%B2%D0%BD%D0%B0-%D0%B2%D0%B5%D1%80%D1%81%D1%96%D1%8F.html
): Christus zegt dat wee (zeer slecht) de wereld vanwege de verzoeking.
En vooral voor degene door wie de verzoekingen komen. Waarom? Om
verschillende redenen.
Verleiding kan leiden tot een val, verloren gaan en zelfs tot de dood van veel mensen of hele groepen mensen.
Over overwinning op verzoeking gesproken, Christus zegt dat het beter voor je is, maar dat je uiteindelijk verliest. De rechterhand, het rechteroog, het rechterbeen — als je wint, verlies je in het beste geval alleen deze. In het slechtste geval sterf je helemaal, samen met hen. Verleiding gaat dus gepaard met verlies. Ja, het is beter om ze te overwinnen dan eraan toe te geven, maar het beste is om vrij te zijn van verzoeking. Dan verlies je niets.
Het lijkt erop dat we onderscheid moeten maken tussen verzoekingen die van binnenuit komen en verzoekingen die van buitenaf komen. Van de eerste kunnen we met een gerust hart zeggen dat het beter is om er niet aan toe te komen. De laatste (bijv. verzoekingen van de duivel) duiden niet op een neiging tot zonde, maar eerder op de zwakheid van de natuur. Als deze op de juiste manier worden overwonnen, brengen ze heerlijkheid. Tegelijkertijd moeten we niet vergeten dat deze laatste vaak samengaan met de eerste, en dan is het niet echt duidelijk wat beter is: met of zonder hen. De apostel Jakobus zegt bijvoorbeeld dat zalig de man is, die verzoeking verdraagt, want hij zal een kroon ontvangen. Maar hij zou een betere kroon ontvangen als hij (door hun reinheid en trouw en door Gods wil) zo’n verzoeking niet had. Dezelfde apostel zegt dat God niet verzocht wordt, en hij zegt ook dat iedereen verzoek wordt door de eigen begeerlijkheid. Het is dus goed om begeerlijkheid en verzoeking te overwinnen, daarvoor is er een kroon. Maar… het is beter dat de eerste gewoon niet bestaan. Op dezelfde manier is de staat van onschuldigen die niet zondigen en van hen die gezondigd hebben maar berouw hebben verschilt. De eerste is beter. Maar als we kijken naar de verzoeking van Christus door de duivel in de woestijn, dan zullen we zien dat dit zowel voor God als voor de duivel wenselijk was. Want de Heilige Geest leidde Christus de woestijn in, maar de duivel verheugde zich over deze gelegenheid. Maar hij werd verslagen en beschaamd door Christus, die niets verloor door de verzoeking.
(Einde citaat)
Om terug te komen op de woorden over het hart en overspel, een goed werk om het gebod te begrijpen is het volgende:
Laten we de woorden van Christus nader bekijken: Gij hebt gehoord,
dat van de ouden gezegd is: Gij zult geen overspel doen. Maar Ik zeg u,
dat zo wie een vrouw aan ziet, om dezelve te begeren, die heeft alrede
overspel in zijn hart met haar gedaan. Indien dan uw rechteroog u
ergert, trekt het uit, en werpt het van u; want het is u nut, dat een
uwer leden verga, en niet uw gehele lichaam in de hel geworpen worde. En
indien uw rechterhand u ergert, houwt ze af, en werpt ze van u; want het
is u nut, dat een uwer leden verga, en niet uw gehele lichaam in de hel
geworpen worde.
(Matteüs V, 27-30).
Onmiddellijk na het spreken over het hart, spreekt Christus over verzoekingen vanuit de leden van het lichaam. Zoals de commentatoren opmerken, gaat dit niet over de fysieke delen van het lichaam. Het is duidelijk dat het de rechter lichaamsdelen zijn die kunnen verzoeken. Dit wordt hieronder schematisch geïllustreerd.
Uit het voorgaande kunnen we het verband zien tussen het hart en de andere delen van het lichaam in de woorden van Christus. Het is dit verband waar deze publicatie zich op richt. Laten we begeren even buiten beschouwing laten en de relatie tussen het hart en het oog en de andere delen van het lichaam in meer detail bekijken. Ze zijn tot op zekere hoogte op elkaar afgestemd en er zijn bepaalde relaties tussen hen die het onderzoeken waard zijn.
Laten we nog een van de woorden van Christus in herinnering brengen:
want uit den overvloed des harten spreekt zijn mond
(Lucas VI, 45). En
ook: Maar wat uit de mond uitgaat, komt uit het hart en verontreinigt
de mens. Want uit het hart komen boze gedachten, moorden, echtbreuk,
ontucht, diefstal, vals getuigenis, godslastering.
(Matteüs XV,
18-19).
Als het hart vol is, dan toont een persoon dat en doet dat. Maar als het hart niet vervuld is, en er is zowel wat gericht is op zonde als wat dat niet is, dan is er sprake van verzoeking. Verleiding is een toestand van gedeeltelijke volheid. De richting van de blik (dus de ogen) stelt ons in staat om de mate waarin het hart vol is te beïnvloeden. En wat volgt over de andere lichaamsdelen, die symbool staan voor activiteit en levensstijl, geeft aan dat ze dezelfde volheid van het hart kunnen beïnvloeden (en dat ook doen). Deze lichaamsdelen zijn dus als een verlengstuk van het hart, en samengevat is het hart met deze lichaamsdelen als een heel organisme, het hele menselijk lichaam.
Deze passages laten zien dat we het hart kunnen begrijpen als de
innerlijke mens. De apostel Petrus zei: Welker versiersel zij, niet
hetgeen uiterlijk is, bestaande in het vlechten des haars, en omhangen
van goud, of van klederen aan te trekken; Maar de verborgen mens des
harten, in het onverderfelijk versiersel van een zachtmoedigen en
stillen geest, die kostelijk is voor God.
(1 Petrus III, 3-4).
Het hart is als het centrum, het focus en de concentratie van de mens.
(Oekraïens origineel: 27/07/2020) Hoe verzoeking te overwinnen.
Onderdeel van het werk ‘Overspel. De volledige versie’, die belangrijk
is voor het begrip. Om de strijd tegen de zonde te winnen, zijn twee
kernkwaliteiten nodig, die aan het licht komen als we diep nadenken over
het woord binnengaan. Dit zijn vastberadenheid (om het uit te rukken en
van zich af te werpen, om bij een lichaamsdeel te zijn) en het
kinderlijke vermogen om nieuwe dingen te ontvangen en ernaar te leven.
Dit laatste wordt gezien in de woorden van Christus: Laat de kinderkens
tot Mij komen, en verhindert ze niet; want derzulken is het Koninkrijk
Gods. Voorwaar zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt,
gelijk een kindeken, die zal in hetzelve geenszins ingaan.
(Marcus X,
14-15).
Als we het nieuwe Koninkrijk van God niet als kinderen in ons leven ontvangen, als we niet in staat zijn om elke dag en elk uur vernieuwd te worden, zullen we de zonde inderdaad niet kunnen overwinnen. Het is precies dit vermogen dat we van kinderen moeten leren. En zonder dat zullen we niet in staat zijn om het Koninkrijk van God binnen te gaan. Heer, kunt U ons helpen!
Terugkerend naar de woorden van Christus over het hart en deze vergelijkend met onze eigen staat, zien we dat het hart vaak te weinig gevuld is. Een vol hart wordt naar buiten toe gemanifesteerd (in het bijzonder door de mond), en als het nog niet gemanifesteerd is, is het gedeeltelijk vol, of we kunnen zeggen dat het van beide wat heeft. Hoe kunnen we dan zonde, verzoeking en hartstochten overwinnen en zuiverheid en trouw liefhebben?
We moeten verzoeking of zonde herkennen. Dit zijn de rechter delen van het lichaam in de context van de woorden van Christus. Dan moeten we reinheid en trouw gaan liefhebben in ons hart, ernaar gaan verlangen in ons hart (tenminste gedeeltelijk, maar het is moeilijk zonder dat), God gaan liefhebben en onze naasten en onszelf, en dan resoluut de zonde afwijzen en zelfs de verzoeking ‘van ons afwerpen’. Daarbij gaan we van de ogen, handen en voeten naar het hart (in de context van de woorden van Christus). Ze zijn op mysterieuze wijze op zo’n manier met elkaar verbonden dat een stevige beheersing van de eerste en een beweging naar de tweede gelijk staat aan bevrijding, aan heroïsche bevrijding. Het is onmogelijk voor iemand die niet door God bevrijd is om zich in zuiverheid en trouw in zijn hart te vestigen, en daarom zegt Christus niet: Gooi een deel van je hart weg, maar zegt: Verwerp de verzoeking. Maar zelfs in sprookjes beantwoordt de door de prins bevrijde prinses zijn liefde. Dit beeld suggereert dat het hart God dankbaar wordt voor de bevrijding.
Ik wil er ook aan toevoegen dat het gebeurt dat iemand sterk verbonden is met zonde, en dan wordt zo’n bevrijding elders verloochening van zichzelf genoemd — alsof je een deel van jezelf verliest, zelfs heel jezelf. En in die zin betekent het opnemen van je kruis dat je niet anders kunt dan veranderen, niet anders dan bevrijd worden van de zonde als je een discipel van Christus wordt. Dat wil zeggen, als je met Christus wilt zijn, kun je niet in zonde blijven zoals je voorheen was.
In de hedendaagse cultuur lopen de meningen over al het bovenstaande uiteen. Maar soms wordt gezegd dat er vertrouwen in een relatie moet worden opgebouwd om deze diepgaand en werkelijk heilzaam te laten zijn. We kunnen dit idee gerust voortzetten door te zeggen dat zo’n vertrouwen alleen volledig mogelijk is in een huwelijk. Vertrouwen is niet wanneer je bang bent om te durven, maar wanneer niets gevaarlijk is. Vertrouwen is daar waar veiligheid is, waar betrouwbaarheid is. Die zijn mogelijk in het huwelijk. Dit is zelfs een veelgehoorde mening onder ervaren gelovigen.
Gezien alles wat gezegd is en wat hier niet is opgenomen, moet ook gezegd worden dat de visie op relaties, de beoordeling ervan verschillend zal zijn voor degenen die het accepteren en degenen die het verwerpen. Niet overal, niet in alles, maar het zal wel zo zijn. Dit komt omdat we het hier hebben over de essentie waar je niet omheen kunt. En als je het essentiële accepteert, of, integendeel, het essentiële verwerpt, dan kan er natuurlijk niet één mening zijn, maar zullen er verschillende meningen zijn.
Bron van het Oekraïense origineel:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/uk/Perelyub-korotko.html
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/08062023.html
Om te begrijpen waarom de Heer op deze manier over het hart spreekt, moeten we ook begrijpen dat het hart in staat is om de conventies van deze wereld, inclusief tijd, ruimte en omstandigheden, te omzeilen en te overstijgen.
Daarom, terwijl zonden in daden vaak voorkomen worden door omstandigheden, kan iemand nog steeds zondigen in het hart.
Er is een aparte lezing over echtscheiding die dieper op deze kwestie ingaat. Voor nu wil ik alleen opmerken dat de waarde van het Huwelijk uniek is — er is geen voorbeeld om mee te vergelijken in de zin van gelijkenis (d.w.z. het Huwelijk zal aanzienlijk verschillen van al het andere). En als een unieke, bijzondere waarde heeft het Huwelijk zijn eigen regels van behoud die het onderscheiden van al het andere. Omdat de mens zoveel ontdekt door vergelijking, moeten we de beperkingen van deze benadering herkennen. We moeten veel vergelijkingen opzij zetten en erop vertrouwen dat God trouw is aan Zijn woorden.
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/20072023.html
1 Korintiërs VII, 24 — ‘παρα Θεω’ - ‘para Theo’ - ‘dichtbij God, dicht bij God, ’in de nabijheid’ van God’. Het punt is dat wanneer God iemand riep en die persoon antwoordde, ze dicht bij God waren, en deze staat van nabijheid moet niet alleen herinnerd worden, maar het werd geen obstakel voor de eenheid met God in roeping, en daarom schaadt deze staat het samenzijn met God in het algemeen niet. Op dezelfde manier is de tempel niet alleen niet schadelijk voor een persoon om bij God te zijn, maar ook bedoeld om een dergelijk doel te dienen. Als de roeping van de persoon door God in een bepaalde staat mogelijk en effectief is geworden, dan kan deze staat lijken op de tempel, waarmee de staat de zojuist genoemde overeenkomst heeft.
Paulus gaat verder met het geven van advies, zoals hij eerder in de
brief deed, als iemand die hoop heeft om trouw te zijn. Zie deze link:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/18072023.html
In de volgende lezing spreekt Paulus over psychologie.
Omdat mensen op verschillende manieren kunnen leven, liefhebben,
denken, trouwen, enzovoort, kan Paulus’ redenering zowel in
overeenstemming zijn met en dicht bij elke persoon in Christus als ook
heel ongebruikelijk. Als iemand voor het huwelijk leefde met de wens om
alleen God te behagen, en getrouwd is op zo’n manier dat het behagen van
een echtgenoot nu een afleiding
is, dan zijn Paulus’ woorden precies
het punt. Als iemand echter het huwelijk als een zegen van God heeft
ontvangen (zoals bijvoorbeeld het geval was met Izaäk, Tobit, Mozes,
etc. in het Oude Testament), dan zal het huwelijk niet alleen geen
afleiding zijn, maar zal het helpen om God te behagen. Immers, als we
het hebben over de integriteit en onverdeeldheid van een persoon, dan is
het beste voorbeeld… de Maagd Maria… Die was… getrouwd! En dit weerhield
Haar er niet van om God volledig te behagen. Daarom waarschuwt, vertelt,
onderwijst Paulus, maar zijn woorden vinden niet noodzakelijkerwijs
plaats in het leven van mensen. We kunnen ook zeggen dat dit een
bepaalde ervaring van geestelijk leven is, maar dat het voor anderen
anders kan zijn.
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/21072023.html
1 Korintiërs VII, 36 — ‘υπερακμος’ - ‘hyperakmos’ - ‘hyper’ + ‘akme’ - ‘is de bloei van de jeugd voorbij, van de volle ouderdom’.
1 Korintiërs VII, 40 — ‘εμην’ - ‘emen’ - ‘mijn’ (gedachte).
Twee delen, waarvan het eerste gaat over het huwelijk van maagden en over weduwen (in het algemeen over de staat van hen die nu niet getrouwd zijn), en het tweede over idolatrie en het gebruik van idolatrisch voedsel.
Het eerste deel wordt in het algemeen uitgelegd op de link hierboven. In het bijzonder stelt Paulus maagdom boven het huwelijk zonder uitleg. Gebaseerd op de uitleg in de link hierboven, is dit zijn ervaring. Maar het kan voor andere mensen anders zijn. Als we verder kijken dan de ervaring van de apostel Paulus, dan heeft maagdom maar één echt essentieel voordeel boven het huwelijk — maagdom lijkt meer op de staat van het toekomstige tijdperk, na de opstanding. Christus zelf zegt dat er na de opstanding niet getrouwd wordt of getrouwd wordt, maar dat ze als engelen in de hemel zijn. Dit betekent niet dat het huwelijk minderwaardig is aan maagdom, maar het is omdat er in de gezegende opstanding geen noodzaak is voor het huwelijk als zodanig (dit is een van de mysteries van de toekomstige eeuwigheid). Dit blijkt ook duidelijk uit het feit dat de Moeder van God zowel een Maagd als een Getrouwde Vrouw was (zoals de hymnen Haar noemen, de Ongetrouwde Bruid), en Christus hoefde niet te trouwen, hoewel de Kerk Zijn Bruid op mysterieuze wijze noemt. Niettemin worden Gods reddende en heiligende handelingen, in het bijzonder in het Sacrament van het Huwelijk, en de liefde van geredde paren op een speciale manier bewaard in de eeuwigheid, want liefde houdt nooit op.
We moeten ook de passage in Mattheüs XIX, 1-12 noemen. Er zal een
specifieke lezing van zijn en daarna, als God het wil, zal ik meer in
detail schrijven. Maar laat ik me concentreren op het woord ontvangen
en zijn vormen en afgeleiden, die verschillende keren in deze passage
worden gebruikt. In het oorspronkelijke Grieks betekent het woord
letterlijk ‘een kamer klaarmaken’, dat wil zeggen, ‘ruimte geven’,
‘ontvangen’. Als we ons herinneren hoe er over het hart wordt gesproken
in de context van trouw, ook als een soort ruimte, en dat er maagdom is
omwille van het Koninkrijk van God, wordt het duidelijk dat Christus in
deze vorm spreekt over de mate van iemands toewijding aan het Koninkrijk
van God. Als we het vergelijken met menselijke relaties, is het
natuurlijk om dichter bij een geliefde te willen zijn. Het is hier
hetzelfde — als een persoon God liefheeft, wil die persoon dichter bij
Zijn Koninkrijk komen en daarom de voorkeur en het belang geven aan wat
daarmee verbonden is — in het bijzonder, omdat maagdom meer een staat
van de toekomstige tijd is, wil zo iemand meer een kuis ongehuwd persoon
zijn dan dat ze willen trouwen.
Ik moet ook opmerken dat een weduwe of weduwnaar ook een tweede keer kan trouwen, zolang het in de Heer is. Maar het is beter om zonder een tweede huwelijk te blijven (denk ik, gezien de verborgenheid van het hart en al het bovenstaande).
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/18072023.html
Voor meer informatie over 1 Korintiërs VI, 20, zie deze link:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/15072023.html
Paulus spreekt verder over het huwelijk, echtgenoten en aanverwante zaken. Hij maakt een duidelijk verschil tussen het gebod van de Heer en zijn eigen advies. Desondanks, gelovigen, ziet de Kerk in de woorden van de apostel de inspiratie van de Heilige Geest en daarom aanvaardt zij ook over het algemeen dit advies als Gods wil.
Het is belangrijk om op te merken, zoals ik al eerder schreef, dat
Paulus in deze kwestie niet kon verwijzen naar de woorden van Christus
wanneer hij iets van zichzelf zegt. Dat kan maar in twee gevallen: of
Christus heeft er niets over gezegd, of Hij heeft het wel gezegd, maar
Paulus wist er niets van. In het tweede geval ontstaan er twijfels over
de autoriteit van de leer van de apostel Paulus in het algemeen, en ik
geloof dat deze optie onjuist is. Daarom zei Christus niets over dit
onderwerp. Maar Hij heeft wel iets gezegd, wat in de evangeliën wordt
beschreven. Het zwijgen van Christus over zo’n vitaal en belangrijk
onderwerp is veelzeggend. Het moet gezegd worden dat de Heer zei: Nog
vele dingen heb Ik u te zeggen, doch gij kunt die nu niet dragen.
(Johannes XVI, 12) . Het is ook mogelijk om te denken dat de perceptie en
het begrip van de gelovigen in verschillende tijden enigszins
verschillend zal zijn, dus de Heer Jezus Christus zei over dit onderwerp
alleen wat onveranderlijk en fundamenteel is — tot de tijd van Zijn
Wederkomst. Zie in het bijzonder:
https://www.facebook.com/Oleksandr.S.Zhabenko/posts/
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/08062023.html
1 Korintiërs VII, 5 — ‘συμφωνος’ - ‘symphonos’ - ‘symfonisch, consonant, samenklinkend; brengt door middel van een muzikaal beeld het concept van overeenstemming, unanimiteit over’.
Wat verzoeking betreft, spreekt het vers van gebrek aan
zelfbeheersing, dat wil zeggen, de deugd van matigheid, dat wil zeggen,
het vermogen om iemands verlangens en driften volledig en gemakkelijk te
beheersen. De duivel kan, met Gods permissie, mensen in het huwelijk tot
overspel verzoeken als ze deze bepaalde deugd van matigheid missen. Hoe
je deze deugd goed kunt verwerven wordt hier goed beschreven:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/Adultery-briefly.html
1 Korintiërs VII, 7 — ‘εμαυτον’ - ‘emauton’ - ‘mezelf’.
Ik wil hier nog aan toevoegen dat het Oude Testament ook veel te
zeggen heeft over het huwelijk, zie bijvoorbeeld:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/03032023.html
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/06032023.html
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/18082023.html
Het begrip van deze passage verschilt tussen
Orthodoxen en Rooms-Katholieken. Ik zal hier nu niet in detail op
ingaan, maar later zal blijken wat Christus hier volgens mij zegt.
Nu zal ik mijn gedachten geven over hoe we deze woorden moeten begrijpen. Ik hoop dat ze van God komen.
Allereerst is het duidelijk dat Christus het begrip van het Huwelijk
ontkent als een puur menselijke instelling die ontstaat en zich
ontwikkelt volgens menselijke wetten en regels, inclusief de
mogelijkheid van willekeurig begrip en de mogelijkheid om heel
willekeurig een huwelijk aan te gaan en te scheiden. Nee, het huwelijk
heeft zijn oorsprong in God, het maakt deel uit van Gods bedoeling (net
als het gezin en de samenleving) en kan niet worden behandeld alsof
alles alleen door mensen wordt bepaald. Het huwelijk zelf is een
geschenk van God. Maar niet elk menselijk huwelijk komt tot stand in
overeenstemming met Gods wil; de situatie hier lijkt veel op de situatie
met autoriteit. Ik schreef over de autoriteit op de volgende link:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/en/commentaries/29072023.html
Echtscheiding is niet door God ingesteld, het is een menselijk fenomeen, maar Christus zegt dat Mozes echtscheiding toestond vanwege de hardheid van harten van het volk.
Aan de andere kant ziet Mozes het niet kunnen scheiden als een vorm van bestraffing. In de Wet van Mozes staat beschreven dat als een jongen en een meid (man en vrouw) seksuele relaties hebben zonder verloofd te zijn met een ander, ze moeten trouwen en hun hele leven lang (zolang ze leven) niet kunnen scheiden als straf voor vernederen (zie Deuteronomium XXII, 13-19, 28-29).
Met het oog hierop is het moeilijk te zeggen of de Kerk echtscheiding als zodanig heeft (zou moeten hebben). De hierboven besproken verzen uit Matteüs V en deze lezing suggereren dat ontucht een mogelijke oorzaak van echtscheiding is.
Ik zou ook willen herinneren aan het verhaal van de Geboorte van Christus — Jozef wilde, toen hij ontdekte dat Maria zwanger was, haar in het geheim laten gaan (ze hadden zich verloofd, dat wil zeggen, ze zouden trouw zijn, maar nog niet getrouwd), maar werd door een engel in een droom verzekerd dat hij niet bang moest zijn om Maria tot echtgenote te nemen (in zuiverheid, maagdom). Met andere woorden, het verlangen om te scheiden kan verbonden zijn met angst, en daarom zegt de engel Wees niet bang.
In het algemeen, voor zover ik heb begrepen, erkennen Rooms-Katholieken niet zoiets als echtscheiding in een plechtig huwelijk, maar in het geval van overspel geloven ze dat het huwelijk ongeldig was.
Echtscheiding kan ook deel uitmaken van overspel, tenzij het gerechtvaardigd wordt door de schuld van de ander aan ontucht, en gevolgd wordt door een ander huwelijk. Als iemand de dag na de scheiding (of op dezelfde dag) met een ander trouwt, dan wordt gezegd dat het feit van overspel duidelijk is. Maar Christus zegt dat de tijdsafstand tussen deze twee gebeurtenissen er niet toe doet voor het menselijk hart, voor de persoon zelf. Dat wil zeggen, zelfs als het tweede huwelijk lang na de scheiding niet vanwege ontucht wordt hertrouwd, blijft overspel als zodanig bestaan. We kunnen zien dat Christus de ware liefde waardeert - een tweede huwelijk is in tegenspraak met de eenheid van ware liefde in het huwelijk.
Citaat:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/nl/Verlangens.html
Laatst had ik een levendige discussie over dit belangrijke onderwerp. Sommige deelnemers verwelkomden de belangrijkste stelling, terwijl anderen verschillende mogelijke bezwaren of vragen naar voren brachten. Ik besloot een stuk in vrije vorm te maken, waarin ik mijn ideeën presenteer in de vorm waarin ze voor het eerst werden gepubliceerd — in het Nederlands — met de hulp van een vertaler en een beetje bewerking.
De tekst is ongeordend en onsystematisch, maar de inhoud is nog steeds vrij duidelijk achter de niet helemaal duidelijke structuur.
Ik denk dat als een ongetrouwde jongen en een meid een stel zijn, hun sterke seksuele verlangen voortkomt uit een bepaald gemis. Idealiter zou hun relatie zo rijk en gevuld moeten zijn zonder seks dat het geen sterke verlangens veroorzaakt die moeilijk te weerstaan zijn. De situatie was vergelijkbaar in Paradise.
Niet algemeen sterke verlangens, maar eigenlijk sterke seksuele verlangens.
Ik geloof in God de Schepper. De theorie van macro-evolutie heeft
belangrijke nadelen, waarvan de belangrijkste het ontbreken van
tussenliggende schakels
is. Ik ben niet tegen seks, maar het heeft een
specifiek doel, betekenis, eigenschappen, enzovoort, waarover ik heb
geschreven. Als u geïnteresseerd bent, kan ik u links geven naar mijn
geschriften waarin ik in het Engels en Oekraïens over mijn geloof
schrijf.
Maar mensen verschillen van alle andere scheppingen van God, in het bijzonder in hun geestelijke en lichamelijke aard, beeld van God, enzovoort. Daarom heeft het geen zin om een mens als een van de dieren te beschouwen…
Bij dieren gaan seksuele activiteiten voornamelijk, zo niet uitsluitend, over voortplanting en hebben ze weinig te maken met menselijke vrijheid. Maar menselijke relaties, en nog meer met God, zijn compleet anders.
Sommige mensen denken dat het huwelijk geen effect heeft op een persoon, in het bijzonder op het niveau van de biologie.
Sommige mensen hebben de neiging om seksuele verlangens te reduceren tot alleen maar een biologisch fenomeen. In het bijzonder kunnen ze zeggen dat seksueel verlangen puur biologisch is, dat het gerelateerd is aan dieren. Het huwelijk daarentegen, ze denken, is een puur sociaal fenomeen, dat mensen verbindt… met elkaar, maar ook met sommige dieren. Maar uiterlijke overeenkomsten zijn niet voldoende voor een dergelijke classificatie. Denk je dat het seksuele verlangen en gedrag van mensen niet significant verschilt van dat van dieren?
Vanuit christelijk oogpunt is het verkeerd om een persoon volledig
op te delen
in verschillende dimensies, om te proberen ze afzonderlijk
te beschouwen. Hij of zij is een holistisch wezen. En daarom verschilt
hij of zij aanzienlijk van dieren.
Echtscheiding bestaat om duidelijk kwaad te voorkomen. Het heeft geen ander doel en daarom is het veel beter als het niet nodig is.
God schiep mensen, dieren, engelen, etc., dus dit betekent niet dat
God niets met seks te maken heeft.
….. God zegende mensen om vruchtbaar
te zijn en zich te vermenigvuldigen in het huwelijk. De Zoon van God,
dat wil zeggen God, werd een mens en maakte zelfs situaties mee waarin
mensen geneigd zijn aan seks te denken. Maar Hij had geen lust, laat
staan seks (Hij had het niet nodig en toch is Hij de mysterieuze
Bruidegom van de Kerk). Sterk seksueel verlangen is eerder synoniem met
lust, begeren. En de Bijbel is het Woord, de Openbaring van God, en
spreekt veel over deze kwesties.
Als een persoon seksueel verlangen ervaart, als hij of zij zich aangetrokken voelt met liefde door seksualiteit, dan heeft hij of zij de capaciteit voor seksueel verlangen. Dit is één ding en het is echt heel natuurlijk, net zoals de tegenovergestelde toestand natuurlijk is. Beide toestanden zijn heel natuurlijk. Maar als iemand seksuele lust heeft, seksuele begeren, dan is dat een heel andere toestand. En het heeft zijn eigen eigenaardigheden.
Het belangrijkste kenmerk van seksuele lust is dat het niet volledig
vrij is, en daarom niet voldoende onder controle. Je zult het er
waarschijnlijk wel mee eens zijn dat seks die vrij, wenselijk en zonder
dwang is, en seks die gedwongen, onvrij is, niet hetzelfde is. Het
laatste kan zelfs een misdrijf zijn, zoals verkrachting. Wellust heeft
dus een zekere onvrijheid in zich, het is een beweging die plaatsvindt
in een persoon buiten hun vrijheid
.
Lust is vergelijkbaar met het verlangen naar slaap, eten en drinken.
We moeten eten en drinken, we hebben deze verlangens ongeacht onze
vrijheid. Het huwelijk creëert een relatie waarin we kunnen zeggen dat
de vrijheid van de een in de ander is, de vrijheid van de een is in de
ander. Zie mijn gedicht in het bijzonder
https://www.instagram.com/p/C6iyyy0si0s/
Zie ook wat zojuist is gezegd over het huwelijk:
https://oleksandr-zhabenko.github.io/nl/Kop.html Ik zou ook willen
zeggen dat we het hebben over het natuurlijke huwelijk, maar in een
getrouwd, kerkelijk huwelijk als Sacrament geeft God daar ook directe
genadevolle hulp bij.
Dat gezegd hebbende, er is ook nog iets anders, ja, we kunnen zeggen
dat lust buiten het huwelijk voortkomt uit een bepaald gemis. In de
meest basale, algemene zin is het het gemis van de andere persoon
en
het niveau van bevrediging in de relatie, en nog belangrijker, het gemis
van integriteit van seksueel verlangen
in zo’n persoon.
Mijn woorden zijn waarschijnlijk niet de beste, vergeef me, ik moet zaken begrijpen die niet goed genoeg begrepen worden, en ik gebruik nu een vertaler omdat ik Nederlands aan het leren ben.
Bron van de originele post waar ik mijn commentaar heb geschreven:
https://www.instagram.com/p/C7ZUysVNhTK/
Aan de Eerwaarde Martinus van Turov:
Voor de lezingen uit de Apostel, zie de link:
https://www.facebook.com/Oleksandr.S.Zhabenko/posts/
goede discussie over de voorbereiding op de wederkomst van Christus.
Wat betreft het Evangelie:
Ik schreef eerder ook over de hemelse schat in relatie tot een Matteüs parallelle passage van de Bergrede.
Om een nogal lange vergelijking en redenering te vermijden, zal ik mijn gedachten slechts kort samenvatten: 1) het vervullen van de geboden van het Evangelie leidt tot het ontvangen van de bron van ware hemelse vreugde; 2) dit betekent niet dat iemand per se gered is, maar dat God iemand een zekere blijvende vreugde schenkt; 3) vreugde die niet verbonden is met het feit dat iemand de geboden van het Evangelie vervult, kan vervagen en helemaal verdwijnen; 4) dit alles wordt beschreven in metaforen.
Glorie zij aan U, onze God, glorie zij aan U!